Er is weer een week voorbij, tijd dus voor een volgende update!
Ik heb mijn lessen opgebouwd volgens de didactiek die ik tijdens mijn opleiding heb meegekregen. Zo waren de lessen wiskunde opgebouwd volgens het CSA-model. De kinderen waren heel enthousiast, maar je merkte ook wel dat ze deze manier van lesgeven helemaal niet gewoon zijn. Ik heb tijdens deze lessen veel gebruik gemaakt van concreet materiaal om sommen te maken, gelijk verdelen uit te leggen etc. De leerlingen werken echter zelden met concreet materiaal. Ik moest dus met hand en tand gaan uitleggen en voordoen waarvoor die blokjes dienen. Naarmate we dit meer gebruikten, verliep het gebruik van concreet materiaal vlotter en vlotter. Tijdens een lesje over kleiner, groter, meer, minder,... heb ik kinderen naar voor laten komen die van klein naar groot gezet moesten worden. Er moesten kinderen aan bord komen om meer of minder bollen te tekenen, etc. De kinderen waren allemaal super enthousiast tijdens deze opdrachtjes en wilden allemaal hun steentje bijdragen. Miss P. is van al dit soort werkvormen jammer genoeg toch niet echt een voorstander, want dat maakt de lessen volgens haar veel te rommelig. Ik denk echter dat het gewoon wat tijd nodig heeft bij de kinderen om eraan te wennen en dat ze hier zeker veel voordeel zullen uithalen op termijn.
Voor de leeslessen heb ik een nieuw spel gemaakt waarmee de kinderen in groepjes aan de slag konden gaan. Ik ben zakjes gaan kopen met stoffen letters en heb bijhorende woordkaarten gemaakt gebaseerd op hun "phonics list". Ik heb ze bewust in groepjes laten spelen, omdat dit een werkvorm is die nooit gehanteerd wordt. Dit brengt volgens Miss. P namelijk weer veel te veel drukte met zich mee. Ik kan met alle eerlijk zeggen dat het inderdaad drukkere momenten waren. Ik had het spel stap voor stap uitgelegd en voorgedaan en daarna alles nog eens laten verwoorden door een aantal leerlingen, zodat ze zeker wisten wat ze moesten doen. Het spelen van het spel op zich vormde dan ook niet echt een probleem. Het samenwerken echter, dat was wat anders. Bij sommige groepjes verliep dit enorm vlot, bij andere ben ik blijven bijzitten omdat er andere te veel discussie ontstond. Miss. P vond het spel op zich heel leuk en creatief, maar het werken in groepjes zou ze zelf toch niet gedaan hebben. Ik begrijp waarom de kinderen het dus lastig hebben om samen te werken, het wordt hen gewoon niet aangeleerd...
Wekelijkse activiteiten!
Deze week heb ik net zoals de vorige sterk ingezet op differentiatie tijdens de wiskunde-, taal- en leeslessen. Het groepje kinderen dat ik onder mijn hoede heb genomen, weet ondertussen ook al dat ze tijdens deze lessen met mij apart zitten. Ze komen automatisch naar de mat waar ze geduldig en vol enthousiasme uitkijken naar wat we deze keer gaan doen.
Ik merk vooral aan de kinderen hun participatie dat het hen goed doet om in een kleinere groep de les te krijgen. Tijdens de observatieweek kwamen deze kinderen zelden aan bod, ze staken nooit uit zichzelf hun vinger op. Door in een kleiner groepje te werken, extra uitleg aan te bieden en vooral met heel veel concreet materiaal aan de slag te gaan, bloeien de kinderen veel meer open. Het doet me goed om te zien dat ze stap voor stap vooruitgang maken! Volgende week staan er een hele week toetsen gepland voor de rapporten. Mijn leerkracht verwacht niet veel van de resultaten van mijn kinderen, maar ik ben enorm fier op de weg die ze al hebben afgelegd! Jammer dat ze hier nog heel sterk productgericht zijn en minder procesgericht. Ik geef ze daarom telkens een complimentje of een dikke duim wanneer ze proberen om het goed te doen en moeite doen om het te willen kunnen. Het lijken maar simpele dingen voor ons, maar je zou de glimlach op hun gezicht eens moeten zien wanneer ze te horen krijgen dat ook zij goed zijn in wiskunde of lezen! Ik beloon ze verder ook met stickers van gouden sterren wanneer ze tijdens de les goed hun best hebben gedaan. Ik zeg dan altijd dat ze een echte ster waren deze les! Dit heeft een positieve invloed op hun zelfvertrouwen, dus ik ga dat zeker verder blijven doen.
De leerlingen krijgen ook de kans om hun huiswerk op school te maken. Om 15 uur stoppen de lessen en gaan de leerkrachten naar huis. Ik blijf in mijn klasje om de leerlingen tijdens de aftercare te begeleiden met hun huiswerk. Dit doen we tot kwart voor 4, zodat de kinderen daarna klaar zijn om tegen 16 uur de bus naar huis te nemen.
Zelfstandige stage!
Deze week heb ik donderdag en vrijdag in samenspraak met Miss P. zelfstandig lesgegeven. Op school hebben ze een jaarplanning waarin staat wat er elke week voor elk vak gegeven moet worden. Niet zo praktisch, want er worden nergens doelen vermeld, de planning staat overvol en de onderwerpen sluiten totaal niet op elkaar aan. Ik heb dus een selectie gemaakt op basis van wat de kinderen reeds gezien hebben gedurende de voorbije 2 weken en daarop ingespeeld.
Reflectie?
Voor de leeslessen heb ik een nieuw spel gemaakt waarmee de kinderen in groepjes aan de slag konden gaan. Ik ben zakjes gaan kopen met stoffen letters en heb bijhorende woordkaarten gemaakt gebaseerd op hun "phonics list". Ik heb ze bewust in groepjes laten spelen, omdat dit een werkvorm is die nooit gehanteerd wordt. Dit brengt volgens Miss. P namelijk weer veel te veel drukte met zich mee. Ik kan met alle eerlijk zeggen dat het inderdaad drukkere momenten waren. Ik had het spel stap voor stap uitgelegd en voorgedaan en daarna alles nog eens laten verwoorden door een aantal leerlingen, zodat ze zeker wisten wat ze moesten doen. Het spelen van het spel op zich vormde dan ook niet echt een probleem. Het samenwerken echter, dat was wat anders. Bij sommige groepjes verliep dit enorm vlot, bij andere ben ik blijven bijzitten omdat er andere te veel discussie ontstond. Miss. P vond het spel op zich heel leuk en creatief, maar het werken in groepjes zou ze zelf toch niet gedaan hebben. Ik begrijp waarom de kinderen het dus lastig hebben om samen te werken, het wordt hen gewoon niet aangeleerd...
Voor de taallessen tenslotte ben ik verder gegaan met het aanleren van de letter "b". Ik heb ze de letter op verschillende manier eerst laten schrijven: met hun voeten, met de neus, op de rug van hun buur,... Daarna zijn we naar buiten getrokken, zodat de kinderen de letter b met hun lichaam konden vormen. Ik was enorm trots op de resultaten!
Het is een hele uitdaging geweest om de klas over te nemen en met de leerlingen verschillende werkvormen te hanteren. Ik zou hier echter graag in willen blijven investeren gedurende mijn stageperiode. Miss P. vindt alles wat ik doe heel creatief en vernieuwend en ik mag mijn lessen van haar op die manier geven. Het is alleen jammer dat ze ook toegeeft dat ze het zelf zo niet veel zal doen, omdat ze de drukte liever uit de weg gaat.
Wisselwerking?
Ik kan na deze week besluiten dat Miss P zeer tevreden was over de manier waarop ik mijn lessen gegeven heb. Ze zegt zelf dat ze nieuwe dingen bijleert door onze manier van lesgeven, maar dat ze het zelf niet echt ziet zitten om dat zo te doen. Ik kan haar uiteraard niet dwingen, maar ik ben wel blij dat ze inspiratie uit mijn lessen haalt en dat ze de lessen niet afkeurt.
Het lesgeven mag dan wel anders zijn dan in België, het zou niet fair om te laten uitschijnen dat ik diegene ben die de leerkrachten hier nieuwe dingen bij breng, want ik leer ook van hun bij! Wat ik hier veel sterker doe dan ooit tevoren is rekening houden met en proberen inspelen op het gedrag van de leerlingen; Waarom reageren ze op die manier? Wat gaat er schuil achter dat gedrag?
Ik heb al eens vermeld dat al onze kindjes afkomstig zijn van townships. Onze directie heeft een maand in de townships bij de leerlingen ingewoond vorig jaar. Ze wist mij te vertellen vanwaar dat "moeilijk" gedrag van de leerlingen tegen het einde van de maand vandaan komt. Op het einde van de maand krijgen de ouders een klein bedrag, een soort van "kindergeld". Vele ouders drinken dat geld blijkbaar onmiddellijk op, waardoor de agressiviteit nog meer toeneemt en kinderen nog meer aan hun lot worden overgelaten. Vele kinderen komen met honger naar school en kunnen hun ogen gedurende de dag nauwelijks openhouden. Dit heeft uiteraard een groot effect op hun gedrag en leerprestaties op school. De leerkrachten kunnen hier veel beter op inspelen dan ik, omdat ik mij dat nauwelijks kan voorstellen. Daarom zijn we vrijdag door zo een township gereden en hebben we met de directie afgesproken dat zij ons ook eens zou meenemen. Ik kan niet beschrijven welk gevoel ik had toen ik door die townships reed; verbijsterd, emotioneel,... De omstandigheden zijn erbarmelijk en het is verschrikkelijk om te zien waar die kinderen moeten opgroeien. Ik zal nooit volledig kunnen begrijpen wat het is om daar te moeten leven, maar het heeft mij wel doen inzien dat het ongelooflijk belangrijk is om verder na te denken over het gedrag van de leerlingen. Dit is iets waar ik van Miss P nog heel veel kan bijleren. Het is ook iets dat ik wíl bijleren, dus ik ga hier zeker de nodige tijd in investeren en zoveel mogelijk bij Miss P ten rade gaan!
Omdat een beeld meer zegt dan duizend woorden...
Tot blogs!
Reacties
Een reactie posten