De sessies rond de babbelbox zijn reeds afgerond, maar het concept is zeker nog niet vergeten. Zo kijk ik elke dag de bus na en vind ik nog regelmatig nieuwe tekeningen. Zowel mindere ervaringen, -zoals ruzie's thuis met mama of broer- als leuke dingen -waaronder trouwfeesten of een pasgeboren broertje- worden aan Dippy Duck afgegeven.
Jammer genoeg vond ik ook een enorm droevig bericht, nl. een tekening van een man waarbij een kruis stond getekend. Ik heb samen met Dippy Duck het meisje in kwestie uit de klas gehaald en haar de kans gekregen om even apart met hem te praten. Ze vertelde de pop dat haar papa 's avonds in een bar werd aangevallen door vreemde mensen, die hem vervolgens hebben doodgeschoten. Later werd dat verhaal door de directie nagetrokken en het blijkt te kloppen. Wat mij hierbij vooral choqueerde is dat er geen greintje emotie op haar gezicht af te lezen was. Ze kon ook tot in detail vertellen hoe haar papa overleden is, wat er exact is gebeurd die avond, dat haar mama blij is er vanaf te zijn etc.
Dit heeft mij nogmaals aangetoond dat het onschatbaar is hoeveel mijn kinderen met zich meedragen als ze naar school komen. Ik ben vooral ook opgelucht dat ze via Dippy Duck een manier heeft gevonden om erover te kunnen praten!
 |
| Een briefje voor Dippy Duck! |
Reacties
Een reactie posten