De laatste "techniek" die Dippy Duck met zich meebrengt is de emotiewaaier. De kinderen krijgen een aantal emotiekaarten te zien en kiezen er de kaart uit die beschrijft hoe ze zich vandaag voelen. Dippy Duck wordt daarna doorgegeven en ze vertellen hem waarom ze een bepaalde emotie hebben uitgekozen.
De leerlingen zijn ondertussen al zo vertrouwd met Dippy Duck, dat ze zich zonder veel problemen aan hem kunnen open stellen. Bij het vertellen van hun verhaal startte ze telkens vanuit een gekozen emotie en daarbij horende gebeurtenissen, maar de kinderen vertelden automatisch ook over andere emoties naargelang hun verhaal verder ging. Zo was er een verhaal van een mama die werd overvallen, wat het kind enorm bang en verdrietig maakte. Ondertussen is mama echter aan de betere
hand, waardoor het kind terug blijer is.
Ik had niet verwacht dat de kinderen zo vlot over bepaalde zaken zouden kunnen praten, maar ik heb de indruk dat ze in Dippy Duck wel een soort vriend gevonden hebben aan wie ze deze dingen kwijt kunnen. De pop blijft ook in de klas, zodat de leerlingen en gebruik van kunnen blijven maken na mijn stage.
Missie geslaagd!
De leerlingen zijn ondertussen al zo vertrouwd met Dippy Duck, dat ze zich zonder veel problemen aan hem kunnen open stellen. Bij het vertellen van hun verhaal startte ze telkens vanuit een gekozen emotie en daarbij horende gebeurtenissen, maar de kinderen vertelden automatisch ook over andere emoties naargelang hun verhaal verder ging. Zo was er een verhaal van een mama die werd overvallen, wat het kind enorm bang en verdrietig maakte. Ondertussen is mama echter aan de beterehand, waardoor het kind terug blijer is.
Ik had niet verwacht dat de kinderen zo vlot over bepaalde zaken zouden kunnen praten, maar ik heb de indruk dat ze in Dippy Duck wel een soort vriend gevonden hebben aan wie ze deze dingen kwijt kunnen. De pop blijft ook in de klas, zodat de leerlingen en gebruik van kunnen blijven maken na mijn stage.
Missie geslaagd!
Reacties
Een reactie posten